Een jaar geleden nam de gemeenteraad een motie aan met betrekking tot duurzaam inkopen. Jacob Kes, verantwoordelijk wethouder voor de inkoop, is hiermee aan de slag gegaan. Wat betekent dit voor de gemeente en voor de bedrijven die met de gemeente samenwerken?
Waarom is deze motie aangenomen?
Jacob: ‘In de Wet Duurzaamheid staat dat de minister wil bereiken dat duurzaamheid een expliciet onderdeel gaat uitmaken van afwegingen en besluiten. Hoe je dat ten uitvoer brengt is echter aan jezelf. Er is ook geen wettelijke verplichting. Als college vinden wij duurzaamheid een belangrijk onderwerp. In de huidige maatschappij is duurzaamheid, het maken van bewuste keuzes, ook steeds belangrijker aan het worden. Dan moeten we daar als gemeente het voortouw in nemen. Het kan niet zo zijn dat we als gemeente duurzaamheid aanmoedigen en er zelf niet aan meedoen. We hebben ten slotte een voorbeeldfunctie en goed voorbeeld doet goed volgen.’
Wat verstaan jullie onder duurzaam inkopen en wat is het beleid?
Jacob: ‘Eigenlijk alles wat mogelijkerwijs duurzaam ingekocht kan worden willen we in de toekomst ook duurzaam inkopen, maar dat gaat niet van de één op andere dag. Sommige dingen zijn al in uitvoering, denk aan het inkopen van duurzame elektriciteit, maar in andere gevallen moeten nog stappen gezet worden. Daarvoor nodigen we de betrokken ondernemers de komende tijd uit voor een gesprek. Met hen willen we kijken naar wat haalbaar is. Als het gaat om nieuwe inkopen zal duurzaamheid in steeds grotere mate een rol gaan spelen.’
Wat betekent het voor die ondernemers?
‘Laat ik vooropstellen dat we dat verduurzamen zoveel mogelijk samen met Waterlandse ondernemers willen doen. En dat we hier ook niet te rigide in moeten zijn. Een keurmerk dat bijvoorbeeld de biologische herkomst aangeeft is natuurlijk heel prettig – dan is er ook geen onduidelijkheid over – maar als er in het gesprek duidelijkheid komt over de herkomst, dan moeten we daar ook vertrouwen in hebben zonder dat keurmerk.’
Hoe haalbaar en meetbaar is duurzaam inkopen?
‘In eerste instantie gaat het ons vooral om de wil om te verduurzamen, maar uiteindelijk is veel natuurlijk ook meetbaar. Bij aanbestedingen wordt bijvoorbeeld al gekeken naar de ‘social return on investment’. Wat doet de inschrijver er op sociaal gebied voor terug? In Amsterdam wordt bij projecten ook gekeken naar de EMVI-criteria (economisch meest voordelige inschrijvingen, red.) en kun je toetsen op onderdelen als ‘hoeveel brandstof verbruiken ze tijdens dit project’. Zover zijn we in Waterland nog niet, maar het is wel de toekomst. Daar wordt door het bedrijfsleven bij de overheid ook een krachtige lobby op losgelaten.’
Wat verwacht je voor de toekomst?
‘Ik denk dat het niet alleen voor ons als gemeente, maar ook voor ondernemers in onze gemeente, steeds belangrijker gaat worden de focus op duurzaamheid te leggen. Los van het feit dat het belangrijk is voor de toekomst, is het ook iets dat steeds meer geëist gaat worden door onze klanten. Wil je in het speelveld blijven, dan moet je meebewegen.’
