Toen zij twintig jaar geleden als notaris benoemd werd in Purmerend, was Arlette Cabenda de eerste vrouwelijke en jongste notaris van Purmerend. Nu is zij dat niet meer. ‘Maar ik ben wel de langstzittende vrouwelijke notaris en daar ben ik trots op. Ik heb het allermooiste beroep’, aldus Arlette.
In een statig pand, daterend uit 1914, heeft Arlette haar kantoor. Twintig jaar geleden kwam zij als waarnemer hier terecht, om op 26 mei 1998 benoemd te worden tot notaris. Daarvoor werkte zij als kandidaat notaris op kantoren in Bussum en Bloemendaal: ‘Ik heb bewust voor een klein kantoor gekozen toen ik benoemd kon worden. Een groot kantoor is niet mijn ding, ik houd van het contact met de mensen. De hele maatschappij komt in het klein langs mijn tafel. Van overlijden tot het kopen van een huis, van het starten van een onderneming tot het opstellen van een testament, alle facetten komen aan de orde. En die afwisseling vind ik juist de charme van een algemene praktijk. Ik heb me ook nooit willen specialiseren in één bepaalde richting.’
‘De maatschappij komt in het klein langs mijn tafel’
Vertaalslag
Arlette is weliswaar de enige notaris op dit kantoor, maar wordt ondersteund door vijf andere vrouwen en soms een stagiair: ‘We zijn een laagdrempelig kantoor. Cliënten vinden het meestal spannend om naar een notaris te gaan. Je hebt ook maar een paar keer in je leven met een notaris te maken en die momenten zijn heel belangrijk. Wij behandelen de cliënten als persoon en zeker niet als nummer. De lijnen zijn hier kort en we proberen de akten in begrijpelijke taal uit te leggen. Het is nu eenmaal juridische taal wat erin staat, maar we kunnen wel die vertaalslag maken. Daar nemen we alle tijd voor.’
Lerares talen
Als klein meisje wilde Arlette altijd lerares talen worden: ‘Tot ik zelf op de middelbare school zat en zag hoe zwaar de leraren het vaak hadden. Toen ben ik de opleiding tot mondhygiëniste gaan volgen en heb ook een paar jaar dat beroep uitgeoefend. Ik zag echter het grote spanningsveld destijds tussen de tandarts en de mondhygiëniste en besloot toen rechten te gaan studeren, om me in te gaan zetten voor de belangen van de mondhygiënisten. Ik vond rechten alleen zó leuk, dat ik daar mee verder ben gegaan. Inmiddels is het vak van mondhygiëniste enorm veranderd in positieve zin. Dat heb ik vanaf de zijlijn met veel interesse gevolgd.’
De notaris werkt dan wel in Purmerend, maar woont in Amsterdam, waar haar man huisarts is: ‘Die fysieke afstand van het werk is ook fijn. In de auto heen en terug kun je dan je hoofd leegmaken. Mijn werk neem ik daardoor ook niet snel mee naar huis. Ontspanning zoek ik op de tennis- of golfbaan, in het theater of op reis. Daarnaast ben ik lid van Rotaryclub Purmerend. We zetten ons in voor de maatschappij en dat is erg leuk en dankbaar om te doen.’
Digitalisering
Het notariaat is in twintig jaar enorm veranderd: ‘Sowieso zijn die jaren voor mij omgevlogen. Het beeld dat men vroeger vaak had van een notaris, een stoffige grijze oude man, is veranderd. Tenminste, dat mag ik hopen! Je ziet veel meer vrouwelijke notarissen. Daarnaast is de digitalisering ook in ons vak enorm toegenomen. Dat heeft ook invloed op het aantal medewerkers. Wat je vroeger met twaalf medewerkers deed, doe je nu met zes. Ook merk je dat cliënten beter voorbereid zijn en meer vragen hebben.’
Ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan is het kantoor met aanhang een weekend naar Dublin geweest: ‘En we hebben de begane grond geheel opnieuw ingericht en gestoffeerd. We zitten er weer netjes bij voor de komende jaren. Zolang ik mijn werk leuk blijf vinden, ga ik door. In ons vak krijg je bij het bereiken van je zeventigste ontslag, dus ik mag nog even door. Niet dat ik dat erg vind, want ik vind echt dat ik het allerleukste beroep heb dat er is.’
