De werkplaats is gevestigd in een steeg in het centrum van Monnickendam. Een locatie die voor velen niet zichtbaar is. Toch weet men Kees (64) en Janny (64) Huibregtse van Huibregtse Meubel- & Bootstoffeerders goed te vinden. Sterker nog, ze zijn al meer dan veertig jaar actief in hun vakgebied. Maar dat gaat veranderen…
In 1971 kwam Kees van de Meubelmakers, Behangers en Stoffeerdersvakschool (MBS) in Amsterdam. Met zijn school- en rijks-meubelstoffeerderdiploma ging hij vervolgens aan het werk als meubelstoffeerder. Een beroep dat volgens Kees aan het uitsterven is: ‘Het werk is in al die jaren onveranderd gebleven. Natuurlijk zijn er wel hulpmiddelen gekomen, zoals verstelbare werkbanken, maar je moet het nog steeds allemaal met je handen doen. Daar voelen jongeren zich minder tot aangetrokken. Terwijl het een mooi vak is.’
Veertig jaar
Na een aantal jaar werken, onder andere in het bedrijf van zijn vader en bij Fokker op Schiphol, besloot Kees in 1977 voor zichzelf te beginnen. Op 25 november van dat jaar ging hij officieel van start. Eerst in de werkplaats achter het huis van zijn ouders in het Zuideinde, tot hij in 1987 de huidige locatie aan de Kalversteeg in Monnickendam betrok. Niet veel later begon ook zijn vrouw in het bedrijf mee te werken. Janny: ‘Doordat de kinderen naar school gingen, kreeg ik meer tijd en was ik hier steeds vaker te vinden. Na een interne opleiding ben ik in 1988 in het bedrijf gestapt. Sindsdien meten we samen in, maken we samen mallen en maken we afspraken met de klanten over de wensen.’
Focus
In de beginjaren werkten ze uitsluitend voor particulieren. Kees: ‘Er was een tijd dat de bankstellen de werkplaats in en uit werden getild. Dat waren pittige klussen. Niet alleen waren het grote, zware meubels, er kwam ook veel huisstof bij vrij. En je stond er soms versteld van wat zich in het binnenwerk bevond: etensresten, muizenkeutels, maar soms ook dode muizen. Op een gegeven moment gingen wij een andere koers varen en verwezen we onze klanten met dit soort opdrachten door naar andere stoffeerders.
Het internettijdperk brak aan en daardoor kregen we ineens klanten uit het hele land. En steeds vaker waren dat booteigenaren. Dat bleef niet onopgemerkt, waardoor ook de eerste kleine botenbouwer zich bij ons meldde. Tegenwoordig is die jachtbouwer een begrip en zijn we met het bedrijf meegegroeid.’
‘Het werk is in al die jaren onveranderd gebleven. Je moet het met je handen doen’
Stapje terug
Na veertig jaar kijken Kees en Janny naar de toekomst. Kees: ‘We hebben geen bedrijfsopvolging en dus zal ons bedrijf in de toekomst de deuren sluiten. Dat doen we per 1 januari al gedeeltelijk. We gaan ons concentreren op de werkzaamheden voor dit mooie jachtbouwbedrijf en nemen geen andere opdrachten meer aan. We blijven nog wel in de Kalversteeg, maar dan wel met een gesloten deur om ons te kunnen concentreren op de werkzaamheden voor deze jachtbouwer. En daar hebben we voorlopig onze handen vol aan!’
Plezier
Kees en Janny hebben altijd veel plezier in hun werk gehad. Janny: ‘Ik kijk terug op een mooie tijd. Zelfs die banken, waar vaak heel veel werk in ging zitten, gaven veel voldoening.’ Kees vult aan: ‘Iets maken is het leukste. Er is niets hetzelfde. De voldoening krijg je als het af is. Als de kussens en matrassen in de boot op hun plek liggen en alles naar tevredenheid van de klant is. Dat eindresultaat, daar doen we het voor. Maar ook het bedenken van oplossingen is leuk. Voor een echtpaar waarvan de man veel langer is dan de vrouw en ze beiden goed willen zitten. Of als we een matras op maat maken en de vrouw wil een zacht en de man een hard matras. Niet zo lang geleden moesten we bij een nieuwe boot kussens inmeten. De nieuwe eigenaar ging zitten en stootte zijn hoofd. Daar hebben we, samen met de botenbouwer, een oplossing voor bedacht. En die viel in goede smaak, want de boot lag op de Hiswa als showmodel.’
Nu Kees en Janny zich gaan richten op de stoffering van nieuwe boten breekt een nieuw tijdperk aan. Janny: ‘Het grote voordeel is dat dit schoon en lichter werk is. En dat we per schip weer nieuwe wensen mogen invullen. Wat ons betreft is deze invulling perfect, ook nu we wat ouder worden. We gaan er zolang mogelijk wat moois van maken, want thuis zitten kan altijd nog.’
