In mei 2010 opende Linda Brouwer-Prins (43) de deuren van haar praktijk De Voetendokter in Monnickendam. Linda is (medisch) pedicure. Naast de gewone pedicurebehandelingen houdt zij zich ook bezig met onder andere de diabetische en reumatische voet, nagelbeugeltechniek, nagelreparatie, schimmeldiagnostiek en orthesiologie.
Linda is lid van de vakorganisatie ProVoet en beschikt, naast haar basisdiploma Pedicure, over diverse specialisaties: ‘Na mijn basisopleiding wilde ik verder leren, want ik had behoefte aan meer uitdaging. Als medisch pedicure moet je elke drie jaar accreditatiepunten halen. Als je die niet haalt, mag je jezelf geen medisch pedicure meer noemen. Elk jaar moet je hier iets voor doen. De accreditatiepunten die ik kies, moeten aanvullend zijn op mijn praktijk. Ik kan ervoor kiezen om een jaarvergadering van de vakorganisatie bij te wonen, maar daarvan zie ik niet de toegevoegde waarde voor mijn klanten.’
Van kickboksers tot 101-jarigen
De ambitieuze Linda heeft altijd behoefte aan uitdaging en is nooit uitgeleerd: ‘Ik ben ondernemend en enthousiast en houd van vernieuwingen. Dit jaar begin ik met de opleiding Medische zorg. Deze is gericht op de ouderen- en wondzorg. De opleiding is breed, want hierin wordt ons ook verteld over wat verschillende ziektes als alzheimer en dementie inhouden en welk gedrag en problematiek hierbij komen kijken. Twee jaar geleden ben ik sportpedicure geworden. De behandeling blijft hetzelfde, maar de problematiek en advisering is anders. Zo draait een kickbokser veel op de bal van zijn voet en daardoor kan het eelt kapotgaan. En een voetballer heeft bijvoorbeeld weer vaker last van blauwe teennagels. Deze worden stootnagels genoemd. De basis van de behandelingen blijft hetzelfde, maar het ontstaan van de problemen is verschillend.’
De klanten die Linda in haar praktijk ontvangt, zijn erg uiteenlopend. ‘Het vooroordeel dat de pedicure alleen voor (oudere) dames bedoeld is, kan ik direct ontkrachten. De nieuwere generatie vindt het helemaal niet raar als mannen bij mij in de behandelstoel plaatsnemen. De helft van mijn klantenkring bestaat uit heren, variërend in de leeftijd van 5 tot 101 jaar. Momenteel is mijn oudste klant een mevrouw van 101 jaar. Zij wordt door haar buurvrouw naar mijn praktijk gebracht.’
‘Ik ben meer een medisch pedicure, dan een cosmetische’
Ik moet erachter staan
Linda ontvangt mensen in haar eigen praktijk, die gelegen is naast haar woonhuis. Deze heeft een eigen opgang en is scootmobiel- en rolstoeltoegankelijk. ‘Ik ben in de luxepositie dat ik nu kan doen wat ik écht leuk vind. Dat is ook de reden dat ik zelfstandige ben geworden. Daarnaast voer ik alleen behandelingen uit waar ik achter sta, zo breng ik geen kunstnagels aan op teennagels. Ik vind dat niet verantwoord. Wat dat aangaat ben ik meer een medisch pedicure, dan een cosmetische.’
Slipperpaniek
Bij de Monnickendamse staat de klant op de eerste plaats. ‘Als iemand mij belt en vertelt dat hij of zij toch nog last heeft van een likdoorn, dan kan ik diegene niet pas over twee weken langs laten komen, omdat er dan pas een plekje vrij is. Dan komt die klant maar langs in mijn pauze. Ik ben een ondernemer met een zorghart.’ In de zomermaanden is het voor de pedicure topdrukte: ‘Zodra de eerste zonnestralen in het voorjaar te zien zijn, krijg ik het nóg drukker. Dan breekt de periode van de ‘slipperpaniek’ aan en staat mijn telefoon roodgloeiend. In maart begin ik met mijn vaste klanten al door te plannen tot na de zomervakantieperiode, zodat zij zeker zijn van een plekje. Nu de mensen met slipperpaniek ook langskomen, is mijn agenda bomvol.’
10-jarig jubileum
In mei 2020 bestaat De Voetendokter 10 jaar: ‘Als De Voetendokter een decennium bestaat, hoop ik groot nieuws naar buiten te kunnen brengen. Dat De Voetendokter na tien jaar heeft besloten om groter te worden. Ik heb twee ideeën in mijn hoofd en beide plannen zijn gericht op ontwikkeling en innovatie. De komende tijd wil ik ontdekken wat ik zelf precies wil en wat er mogelijk is. En antwoord geven op de vraag wat er binnen mijn bedrijf én binnen mijn leven past.’
