In het weiland aan de Belmermeer in Broek in Waterland graast een koeiensoort dat direct in het oog springt. Het rund, dat eruitziet als een soort mergpijp-koekje, is een vrolijk gezicht tussen het groen. Dirk Schotanus van Lakenvelderbelmermeer vertelt meer over het bijzondere vee.
Eerder hadden Dirk en zijn vrouw Astrid veertig jaar melkvee. ‘Twee jaar terug hebben we noodgedwongen het roer omgegooid’, vertelt Dirk. ‘Ik kwam in de medische molen terecht en de prognose die ik toen te horen kreeg, was niet rooskleurig. Natuurlijk wilde ik alles goed geregeld hebben voor mijn vrouw en kinderen. Astrid wilde door blijven gaan met vee, maar bij melkkoeien komt qua regelgeving heel veel kijken. Daarom namen we de beslissing om ons op vleesvee te gaan richten. Later bleek de ernst van mijn gezondheidssituatie gelukkig mee te vallen, maar toen hadden we wel de hele bedrijfsvoering al aangepast. In die tijd is onze dochter ook toegetreden tot de maatschap en we zijn nu aan het bekijken hoe we dat in een goede vorm kunnen gieten.’
Het beste getest
In juni 2022 kochten Dirk en Astrid de eerste Lakenvelder. ‘We zijn dus nog niet zo lang geleden gestart met dit runderras. Op dit moment zijn we nog een beetje zoekende. Het vlees van de Lakenvelder is heel gemarmerd. Dat wil zeggen dat er mooie lagen vet in het vlees zitten. Dit ontstaat doordat de dieren rustig groeien. We produceren minder kilo’s, maar dat geduld komt de kwaliteit zeker ten goede. Niet voor niks is het Lakenveldervlees als beste uit de smaaktest gekomen, zelfs boven het bekende Wagyu. Eind vorig jaar ging onze eerste Lakenvelder naar de slacht en we zijn tevreden over de hoeveelheid en kwaliteit vlees die daarvan af is gekomen. Dat vlees verkopen we via onze webshop.’
Dirk: ‘Met deze nieuwe richting boren we een nieuwe markt aan’
Van oudsher is de Lakenvelder een dubbeldoelras. ‘Dat houdt in dat de soort zowel wordt ingezet voor vlees als melk. Qua kilo’s of liters blinken ze niet uit, maar het smaakt allemaal écht goed. Ik hoorde laatst dat de melk van de Lakenvelder ook wordt gebruikt in een speciale kaas. Dat zijn dus wellicht ook mogelijkheden voor ons. We zijn ook aan het kijken of dry aging bij ons past, dit geeft ook een meerwaarde. Dry aging houdt het rijpen van het vlees in. Wat kenmerkend is voor dit ras, is dat het niet is doorgefokt. 100 jaar geleden zag deze koe er ongeveer hetzelfde uit.’
Goed traceerbaar
De consument vindt het steeds belangrijker dat de producten uit eigen streek afkomstig zijn. ‘Ons vlees is goed traceerbaar. Eigenlijk kun je het volgen van de geboorte van het kalf tot het op je bord ligt. Het oornummer van de koe staat vermeld op het etiket van de vleesverpakking. We werken dus heel transparant en eerlijk. De kalveren blijven ook lekker lang bij hun moeder. Pas na een half jaar, om ook andere problemen te voorkomen, worden ze van elkaar gescheiden.’
‘Het valt op dat Lakenvelders veel bekijks trekken. Geregeld stoppen mensen langs de weg om foto’s te maken. Het laken, ofwel de witte band om het lijf, geeft het rund een bijzonder uiterlijk. Het dier krijgt een stamboom als ze voldoet aan alle kenmerken. Zo moet het laken breed genoeg en doorlopend zijn en ze mag bijvoorbeeld geen witte voetjes hebben. Als een koe een foutieve aftekening heeft, dan kun je dat recht trekken door haar te combineren met een stier met een breed laken. Dan kan er gewoon een kalfje uit voortkomen dat voldoet aan alle stamboekeisen. Maar uiteindelijk komt er ook een geluksfactor bij kijken, hoor.’
Iets speciaals in handen
Momenteel lopen er 25 Lakenvelders rond en nog een aantal Belgische blauwe pinken. ‘Binnenkort verwelkomen we weer kalfjes van beide rassen’, sluit Dirk af. ‘Met de Blauwe pinken kunnen we misschien op korte termijn wat winst maken doordat de vleesproductie hoger is, terwijl we ondertussen de Lakenvelder-kudde verder opbouwen. Met deze nieuwe richting boren we een nieuwe markt aan, we hebben iets speciaals in handen. En we zijn nu aan het ontdekken welke invulling het beste bij ons past.’
