Bedankt Annet voor alles, voor wie je bent, we zullen je missen! En met die woorden sloot ik de deur van de drukkerij achter mij. Dat was het dan! Wat voel ik nu, vrijheid, opluchting, heimwee, verdriet? Ik wist het niet, maar na bijna twintig jaar samen met mijn broer aan het roer te hebben gestaan, stapte ik nu uit.
Dat ik in het familiebedrijf ging werken is niet vreemd, vanaf mijn geboorte stroomt er al inkt door mijn aders. Medio 2001 trok ik de stoute schoenen aan en werd samen met mijn broer de derde generatie die het bedrijf zou gaan bestieren. En een uitdaging was het, de economie liet ons alle hoeken van de kamer zien, maar we bleken succesvol. Privé voltrokken zich life events. Trouwen en kinderen werden geboren, ik genoot met volle teugen van het leven. Ik hou van papier en inkt en ik werkte bij het mooiste grafisch bedrijf dat ik ken.
En toch begon het te knagen, een gevoel van onbehagen maakte zich meester van mij. Ik toverde mijzelf vaak om tot jongleur. Ik bracht mijn kinderen naar school en was blij met de nieuwe oprit naar de N244, want dan kon ik sneller op kantoor zijn. Daar aangekomen met een kop koffie in mijn hand, opende ik mijn mailbox en begon de dag vol frisse moed. Ik vond het heerlijk op mijn werk, maar waarom dan die twijfel?
Ik merkte dat de rek uit het elastiek begon te raken. Kom op Annet, lachen, we gaan er tegenaan. Tot begin september 2019 mijn arts mij heel stevig met beide benen op de grond zette. In mijn hoofd groeide een meningeoom, een wat? Vertwijfeld keek ik om mij heen, had hij het tegen mij? Een periode van bezinning brak aan. Een zware operatie en maanden van herstel volgden. Ik moest officieel revalideren, maar dat kon toch best tijdens het werk? Na een paar maanden stapte ik wederom in mijn auto en keek mijzelf aan in de achteruitkijkspiegel. Als je doet wat je deed, krijg je van je kreeg, en was dat het mij nog waard? De keuze was moeilijk maar het was mijn spiegelbeeld dat zei: “STOP”! En zo geschiedde.
En nu? Spijt? Nee joh, ik heb het bingewatchen ontdekt, tot vervelends aan toe vinden mijn kinderen. En gelukkig begint de drang tot ondernemen weer te borrelen. Er stroomt inmiddels geen inkt meer door mijn aders, maar bloed! Ik leef en ik ga weer starten met een nieuwe uitdaging. Rustig aan, maar vol energie, ik mag het opnieuw beleven. Maar alles vanuit mijn passie voor communicatie. Ik ga het ervaren, misschien u ook?
Annet Rijser
Rvaar.nu
