De wereld staat in brand. Er is nog nooit aan zoveel zaken tegelijk een tekort geweest. Graan, gas, personeel, woningen: de lijst wordt langer en langer. Dat tekorten inherent zijn aan hogere kosten, ondervinden we als consument én als ondernemer. De rigoureuze beslissingen die daardoor soms genomen moeten worden, wens je je ergste vijand nog niet toe.
Naast tekorten zijn er ook overschotten. En hoewel dat positief klinkt is dat allerminst het geval. Het overschot aan uitstoot zorgt bij menig boer al maandenlang voor slapeloze nachten. Ik kan me alleen maar indenken hoe een boer zich moet voelen als hij in zijn ondernemerschap – vaak gedreven door een familietraditie en passie – wordt bedreigd.
In coronatijd werd slechts een deel van de ondernemers hard getroffen, maar inmiddels lijken de problemen bij elke ondernemer in meer of mindere mate voor uitdagingen te zorgen. Van de bakker op de hoek die het liefst brood bakt en de horecaondernemer die bij voorkeur elke dag volgeboekt is, tot de aannemer die maar wat graag aan de bouwopgave van de overheid, van 100.000 woningen per jaar, wil voldoen.
Het zijn uitdagende tijden en het einde is helaas nog niet in zicht. Het vraagt om concessies, besparingen en creatief denkvermogen om deze tijd door te komen. Want dat ook dit weer voorbij gaat, daar heb ik alle vertrouwen in. Laten we elkaar tot die tijd zoveel mogelijk helpen. Zakelijk en privé. Gedeelde smart is ten slotte halve smart.
